جزئیات نمای کرتین وال
جرئیات نمای کرتین وال طوری طراحی شده است که استراکچر تمام آلومینیومی آن در مواجه با انواع تنشهای وارده از جابجایی سازه اصلی ساختمان در زلزله، نیروی مستقیم زلزله و باد، نشست های احتمالی و وزن خود نمای کرتین وال کاملا با انعطاف عمل کرده که بخاطر همین قابلیت به آن خود ایستا اطلاق میگردد.
درسیستم نمای کرتین وال با توجه به باربر بودن، پروفیل های آلومینیومی کرتین وال دارای سطح مقطع بزرگتری هستند و از مقاومت بالایی برخوردارند. پروفیل های اصلی باربر نمای ساختمان پروفیل های لامل یا مولیون گفته میشود. این پروفیلها برای ایجاد مقاومت کرتین وال در برابر بارهای باد عمودی که روی سطح بارگیر مولیون در محدوده طراحی اعمال می گردد بایستی مقاوم بوده و تغییر مکان ماکزییم آیین نامه طراحی را نیز رعایت نمایند.
پروفیل های لامل عمودی توسط پیچ و مهره به پلیت هایی با سوراخ لوبیایی قابل رگلاژ متصل به سازه اصلی و یا کمربند فلزی، متصل میشوند.
سوراخ لوبیایی این پلیت ها علاوه بر مزیت امکان رگلاژ حین نصب باعث انعطاف نمای ساختمان در مقابل جابجایی طبقات و عناصر سازه اصلی در هنگام زلزله و کنترل اکسپنشن جوینت(Expansion Joint) و جابجایی ها و تغییر طولهای پروفیل عمودی می شود.
ابعاد پروفیل لامل کرتین وال با توجه به بار و فشار های تحمیل شده متفاوت خواهند بود.
به لامل افقی، باراستاتیکی وزن کرتین وال و بار دینامیکی حدود ۲۰% فشار باد وارد برشیشه روی خود، وارد میشود.
به لامل عمودی، باراستاتیکی وزن و بار دینامیکی فشار باد وارد برسطح باربر لامل وارد میشود. (سطح باربر لامل عمودی عبارتست نصف عرض آکس تا آکس شیشه های دو طرف لامل عمودی) همچنین فشار های ناشی از نشست و مولفه های قایم و افقی زلزله نیز به آن وارد میشود.
ابعاد پروفیل های لامل عمودی یا همان مولیون های عمودی نمای کرتین وال استیک بر اساس چند آیتم زیر محاسبه میشوند:
۱ –نقاط اتصال لامل های عمودی به سازه اصلی و فواصل آن ها از یکدیگر.
۲ – ارتفاع کلی ساختمان، محل قرارگیری ساختمان و یا به عبارت دیگر سرعت باد وارد بر نما. (مبحث ششم مقررات ملی ساختمان، ویرایش سوم سال ۹۲، بارهای وارد بر ساختمان).
۳ – فاصله عرضی مابین لامل های عمودی که باعث تغییر سطح باربر لامل ها میشود.
لامل ها یا مولیون های افقی حدود ۵ میلیمتر در هر دهنه کوچکتر میباشند که این فضا در طرفین کرتین وال با لاستیک U شکل (End Gasket) مخصوص پر میشود. این مورد باعث میشود فضای حرکت برای لامل های عمودی در هنگام تنش و جابجایی فراهم آورد.
در برخی از سیستمهای کرتین وال در صورتیکه دهانه ترنزوم ها کوچک باشد و یا استفاده از سیستم راست بر لامل های افقی احتیاجی به این لاستیک U شکل نمی باشد (End Gasket).
لامل های عمودی در هر طبقه بصورت مستقل و با اتصال بالا مفصل و پایین غلطک و یا برعکس اجرا می شوند. قطعات لامل های عمودی متوالی توسط لقمه های عمودی به هم متصل میشوند.
کرتین وال در نمای ساختمان تنها نقطه اتصال پروفیل های آلومینیومی با پروفیل های آهنی در قسمت پلیت هایی است که با پیچ و مهره بصورت مفصلی و یا غلطکی با توجه محل، لامل را نگه میدارند، که در این نقاط نیز با نصب قطعه لاستیکی (Electrical Gasket) باعث حذف این ارتباط فلز آلومینیوم و فولاد شده و از ایجاد پیل الکتریکی و خوردگی فلز ضعیف تر (آلومینیوم) طی دراز مدت پیش گیری خواهد شد.
مطالب مرتبط